Ο πετεινός και οι «καλημέρες»

Κατά το έτος 1947 δούλευα ως τσιράκι (=μαθητευόμενος μαραγκός) στο θείο μου Ιωάννη Δεμερτζή ή Τούτο.

Ο θείος μου πήγαινε στη Θεσσαλονίκη και αγόραζε  ξυλεία για τη δουλειά του,  για την κατασκευή δηλαδή σοφράδων, πινακωτών, μπαούλων για την προίκα κτλ. Έφερνε επίσης και άλλα μικροαντικείμενα για να τα πουλάει, όπως κόσκινα, κρεμαστάρια και «καλημέρες».

Η «καλημέρα» ήταν ένα ξύλινο πλαίσιο με καθρέφτη, ο οποίος κρεμόταν στον τοίχο και επάνω του ανέγραφε «καλημέρα». Είχε ζωγραφισμένες πάνω του τρεις όμορφες κοπέλες και από τον καθρέφτη κρεμόταν η καστιρλίτικη (=υφαντή) πετσέτα, για να σκουπίζεται ο χρήστης μετά το πρωινό πλύσιμο.

Όταν επέστρεψε ο θείος μου από τη Θεσσαλονίκη ξεφόρτωσε την πραγμάτεια. Τα φορτηγά τότε ερχόταν μια-δυο φορές την εβδομάδα συνοδευόμενα από το στρατιωτικό ναρκαλιευτικό, γιατί αυτή την εποχή ο δρόμος ήταν παγιδευμένος με νάρκες. Τις «καλημέρες» τις ακουμπήσαμε πρόχειρα στον τοίχο του μαγαζιού με τον καθρέφτη να φαίνεται και πήγαμε πάνω στο σπίτι του, για να ξεκουραστούμε αφήνοντας την πόρτα του μαγαζιού ανοιχτή.

Ακούσαμε ξαφνικά έναν εκκωφαντικό θόρυβο από σπάσιμο τζαμιών. Κατεβήκαμε κάτω και τι να δούμε: έναν έξαλλο πετεινό αγριεμένο να βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη, να παίρνει φόρα, να αγριεύει αυτός και να βλέπει αγριεμένο και το είδωλο του στον καθρέφτη και να σπάζει την «καλημέρα». Αμέσως μετά το ίδιο σκηνικό επαναλαμβανόταν με τις υπόλοιπες καλημέρες με φόρα και με μίσος. Ώσπου να κατεβούμε κάτω, είχε προλάβει να σπάσει τις εφτά από τις δέκα «καλημέρες».

Έξαλλος ο θείος μου βγαίνει έξω και ρωτάει τους γείτονες «Τίνος είναι αυτός ο κόκορας;». Μετά από ψάξιμο διαπιστώθηκε ότι ο κόκορας ανήκε στην τέτα Βαγγελιώ του Κυρατζάκου. Τότε ο θείος μου πήγε στην Τέτα Βαγγελιώ και της είπε: «Βαγγελιώ, ο πετεινός σου μού έσπασε τις «καλημέρες», οι οποίες στοιχίζουν όσο δέκα κόκορες». Η Τέτα Βαγγελιώ του απάντησε: «το βράδυ που θα κοιμηθεί ο κόκορας θα τον πιάσω και θα στον δώσω να τον σφάξεις».

Ο θείος μου δε δέχτηκε την πρότασή της και κατέληξαν στα δικαστήρια. Στο τέλος, συμβιβαστήκαν έξω από το δικαστήριο και η Τέτα Βαγγελιώ πλήρωσε ποσό που ισοδυναμούσε τουλάχιστον με τρία τέσσερα κοκόρια και αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις τους συνεχίζοντας να είναι καλοί γείτονες.