Σταμάτιος Παπάζης, βουλευτής καταγόμενος από το Σοχό.

O αείμνηστος Σταμάτης Παπάζης γεννήθηκε στο Σοχό Θεσσαλονίκης το έτος 1898. Στρατεύτηκε το 1914 και κατετάγη στη Δράμα, στο πεδινό πυροβολικό, όπου το 1916 προήχθη στο βαθμό του λοχία. Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο έλαβε μέρος στη μάχη του Σκρα, προήχθη ως επιλοχίας και αργότερα ως ανθυπολοχαγός. Κατά το διάστημα υπηρεσίας του ασθένησε βαριά και εστάλη με διαταγή του ελληνικού κράτους στη Γερμανία και την Ελβετία για θεραπεία. Μετά από μακρά παραμονή στο εξωτερικό γύρισε στην Ελλάδα το έτος 1925. Καθώς ήταν φιλόδοξος και πατριώτης, ήθελε να υπηρετήσει την πατρίδα του. Το 1926 έθεσε υποψηφιότητα στην περιφέρεια Λαγκαδά και εξελέγη βουλευτής.

Ο Σταμάτης Παπάζης ήταν η σημαία των Σοχινών και της περιφερείας ανεξαιρέτως των πολιτικών ιδεών του καθενός. Επί χρόνια εκλεγόταν βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα. Το εκλογικό του γραφείο δεν είχε καμιά πολυτέλεια. Δεχόταν δηλαδή τον κόσμο στο καφενείο «Ρωσσικό», στην οδό Ίωνος Δραγούμη. Εκεί άκουγε τους ανθρώπους, κερνούσε τους καφέδες και βοηθούσε στην επίλυση των προβλημάτων. Τα χρόνια που ήταν βουλευτής συνέπεσαν με τη δύσκολη εποχή του Εμφυλίου πολέμου και οι κάτοικοι των τριγυρινών χωριών (Στεφανινά, Σκεπαστός, Λίμνη, Φιλαδέλφειο, Ανοιξιά και Ξηροπόταμος) ήταν μαζεμένοι στο Σοχό για προστασία. Σε κάθε σπίτι καθόμασταν μαζί 2 και 3 οικογένειες και περάσαμε εκείνο το δύσκολο καιρό. Σε όλες αυτές τις δυσκολίες ο θείος μου Σταμάτης Παπάζης ήταν αρωγός και συμπαραστάτης για όλους τους κατοίκους.

Ο Σταμάτης Παπάζης ήταν γόνος ευγενούς οικογενείας, όχι τόσο εύπορης, είχε την αγάπη και υποστήριξη των Σοχινών και της περιφερείας και τον στήριζαν πάντα.

Πέθανε κατά το έτος 1953 από καρδιακή προσβολή και ετάφη στη γενέτειρά του δημοσία δαπάνη. Πέθανε φτωχός, γιατί έζησε έναν έντιμο πολιτικό βίο. Το μοναδικό περιουσιακό του στοιχείο, ένα νεόδμητο σπίτι, το δώρισαν οι κληρονόμοι του στη Δημαρχεία Σοχού. Εκεί για πολλά χρόνια στεγάστηκαν οι υπηρεσίες του Δήμου. Η οδός που περνάει από μπροστά ονομάστηκε οδός «Σταματίου Παπάζη» προς τιμήν του.

Εδώ και 65 χρόνια τον αείμνηστο Σταμάτη Παπάζη, που πέθανε νεότατος 61 ετών, τον φιλοξενεί η γενέτειρά του, ο Σοχός. Ο τάφος του βρίσκεται στον κοιμητηριακό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου και άλλων τοπικών αρχόντων, βουλευτών και δημάρχων, γι’ αυτούς ας γράψουν νεότεροι Σοχινοί για την προσφορά τους στον τόπο μας. Γράφω το βιογραφικό για τον Σταμάτη Παπάζη για να μάθουν οι νεότερες γενιές,  η δική μου γενιά και οι μεγαλύτεροι τα ξέρουν. Κατά τα χρόνια 1947-50 ως βουλευτής με το λαϊκό κόμμα από το σχέδιο Μάρσαλ που τη λέγαμε «Ούντρα» έφερε τα περισσότερα υποζύγια, άλογα και μουλάρια και όλοι σχεδόν οι Σοχινοί  πήραν από ένα ζώο δωρεάν και ξεκίνησαν τον αγώνα μετά τους πολέμους, την κατοχή και τον εμφύλιο και ορθοπόδησαν. Οι Σοχινοί με την εργατικότητά τους, αν είχαν ένα άλογο ή ένα μουλάρι, ήταν σαν να έχεις τώρα φορτηγό, τόση αξία είχε. Και άλλες πολλές ευεργεσίες έγιναν τότε, γιατί ερχόταν ρουχισμός, τρόφιμα κτλ.

Με σεβασμό στη μνήμη του

Γιώργος Αδαμίδης

Ο Σόχαλης